บทที่ 5

แน่นอนค่ะ

ลุยซ่าดื่มรวดเดียวหมดแก้ว จากนั้นก็รินให้ตัวเองอีกสองแก้วแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด “เท่านี้พอไหมคะ คุณฟอสเตอร์” เธอเค้นยิ้ม

วิเวียนที่อยู่ใกล้ๆ สังเกตเห็นว่าตัวเองถูกเมินอย่างสิ้นเชิงขณะมองดูลุยซ่ารับมือกับนักธุรกิจเจ้าเล่ห์พวกนี้ได้อย่างคล่องแคล่ว

เพราะไม่อยากน้อยหน้า เธอจึงยกแก้วของตัวเองขึ้นพร้อมกับยิ้มฝืนๆ “คุณฟอสเตอร์คะ ก่อนหน้านี้ฉันผิดเองค่ะ ฉันวู่วามเกินไป เหล้าแก้วนี้ฉันดื่มให้คุณ ถือว่าเป็นคำขอโทษของฉันนะคะ”

แม้คำพูดจะฟังดูเป็นการขอโทษ แต่ทัศนคติของเธอก็ยังคงไว้ซึ่งความเย่อหยิ่ง

ในฐานะคุณหนูที่ถูกตามใจมาตลอดและไม่มีประสบการณ์ในงานเลี้ยงธุรกิจ เธอจึงคิดไปเองอย่างใสซื่อว่าแค่เอ่ยปากพูดก็เพียงพอที่จะทำให้เขาไว้หน้าแล้ว

แต่เธอลืมไปว่าเดวิดคือคนที่เธอเคยล่วงเกินมาก่อน

ระหว่างการพยายามเซ็นสัญญาครั้งนั้น ตอนที่เดวิดพยายามจะล่วงเกินเธอ เธอได้ทำให้เขาอับอายขายหน้าอย่างรุนแรง

ดังนั้นตอนนี้เดวิดจึงไม่แม้แต่จะชายตามองเธอ ไม่ต้องพูดถึงการตอบรับท่าทีของเธอเลย

เธอรู้สึกกระอักกระอ่วน แต่เมื่อพูดออกไปแล้วก็ต้องทำให้จบ

เธอรีบดื่มเร็วเกินไป...แอลกอฮอล์บาดคอจนเธอสำลักและไอออกมา

จอร์จที่นั่งอยู่ข้างๆ ลูบหลังให้เธอ

เขาหยิบแก้วไปจากมือเธอแล้วพูดกับเดวิดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้ช่วยของผมเพิ่งเรียนจบ ยังดื่มไม่เป็นครับ คุณฟอสเตอร์ แก้วนี้ผมจะดื่มแทนเธอเอง โปรดอย่าถือสาเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเลยครับ”

พูดจบ เขาก็ดื่มแอลกอฮอล์ที่เหลือในแก้วของวิเวียนรวดเดียวจนหมด

ท่าทีนี้เป็นการประกาศอย่างชัดเจนว่าวิเวียนอยู่ในความคุ้มครองของเขา ใครก็ตามที่รู้จักมารยาททางสังคมก็จะยอมมองข้ามความผิดพลาดก่อนหน้านี้ของวิเวียนเพื่อไว้หน้าเขา

แต่เขาลืมไปว่าลุยซ่ายังคงอยู่ที่โต๊ะ

เมื่อเห็นภาพนี้ ลุยซ่าก็พลันรู้สึกว่าแอลกอฮอล์สามแก้วนั้นกำลังแผดเผาอยู่ในท้อง ทำให้เธอทั้งทุกข์ทรมานและคลื่นไส้

ที่แย่ไปกว่านั้นคือเดวิดยังคงรินเหล้าใส่แก้วให้เธอไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจจะมอมเหล้าเธอให้ได้

เมื่อเห็นดังนั้น ในที่สุดจอร์จก็แสดงความกังวลออกมาบ้าง เขาวางมือปิดปากแก้วของเธอ “ส่วนของคุณฟอร์บส์ผมก็จะดื่มแทนเช่นกัน”

“คุณคาปูเล็ตนี่ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริงนะครับ” เดวิดพูดพร้อมรอยยิ้ม

“นั่นสิครับ คุณคาปูเล็ต ทั้งดื่มแทนผู้ช่วย ทั้งดื่มแทนเลขานุการ มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ” เพื่อนร่วมงานอีกคนพูดเสริม

แม้ว่าสถานะของพวกเขาจะต่ำกว่าจอร์จมาก แต่พวกเขาก็เป็นตัวแทนของเทย์เลอร์กรุ๊ปและจะยอมเสียศักดิ์ศรีของบริษัทไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ในงานเลี้ยงธุรกิจ พฤติกรรมของจอร์จถือเป็นการไม่ให้เกียรติเทย์เลอร์กรุ๊ปอย่างมาก

พวกเขาเป็นฝ่ายถูก จึงไม่มีอะไรต้องกลัว

เพื่อนร่วมงานคนที่สามกล่าวเสริม “ใช่แล้วครับ ถ้าคุณดื่มแทนทุกคน แล้วเราจะคุยงานกันต่อได้อย่างไร เอาอย่างนี้ดีไหม...เลือกดื่มแทนแค่คนเดียว ไม่ใช่ทั้งสองคน คุณว่าไงครับ”

ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบ สีหน้าของจอร์จก็เย็นเยียบจนน่ากลัว

ทั้งห้องส่วนตัวตกอยู่ในความเงียบสงัด

ลุยซ่ายังคงเงียบ เธอรู้ดีว่าถ้าจอร์จยืนกรานที่จะปกป้องเธอจากการดื่ม ตัวแทนจากเทย์เลอร์กรุ๊ปก็คงไม่กล้ากดดันมากนัก ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดก็แค่เซ็นสัญญาไม่สำเร็จ

แต่เธอกลับเลือกที่จะเงียบเพื่อดูว่าจอร์จจะตัดสินใจอย่างไร

ในตอนนั้น วิเวียนมองเขาด้วยสายตาเปี่ยมความหวัง “จอร์จคะ ฉันไม่อยากดื่ม”

ขณะที่พูด เธอก็สอดมือของเธอเข้าไปเกี่ยวมือของเขาไว้ใต้โต๊ะ

เขาบีบมือเธอเบาๆ พร้อมกับส่งสายตาที่บอกว่า ‘อย่าก่อเรื่อง’

ในสายตาของคนอื่นที่มองอยู่ การกระทำของทั้งคู่ดูสนิทสนมใกล้ชิด

ชายหนุ่มบนโต๊ะต่างยิ้มอย่างรู้กัน “ดูเหมือนว่าคุณเลือกได้แล้วสินะ”

อันที่จริง จอร์จกำลังคิดว่าวิเวียนซึ่งถูกตามใจมาทั้งชีวิต คงรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ไม่ไหว

แต่หลุยซาต่างออกไป เธอคุ้นเคยกับการรับมือลูกค้าทุกรูปแบบ ไม่ว่าพวกเขาจะรับมือยากแค่ไหน เธอก็หาทางออกได้เสมอ

วันนี้คงต้องปล่อยให้เธอจัดการไปก่อน

แล้วเขาจะชดเชยให้เธอทีหลัง

แต่เขาหารู้ไม่ว่าหลุยซามีโรคกระเพาะที่รุนแรง การดื่มแอลกอฮอล์จะทำให้เธอเลือดออกในกระเพาะ ซึ่งอาจส่งผลร้ายแรงตามมาได้

เธอกัดริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงรอยยิ้มขมขื่นที่มุมปาก

เห็นได้ชัดว่าความทุกข์ทรมานของเธอเทียบไม่ได้เลยกับคำว่า “จอร์จ” เพียงคำเดียวของวิเวียน

เสียงหัวเราะที่บาดหูรอบตัวทำให้ศีรษะของเธออื้ออึงและสายตาพร่ามัว

ทันใดนั้น เดวิดก็เอื้อมมือมารินเหล้าใส่แก้วของเธอ “คุณฟอร์บส์ มาต่อกันเถอะครับ!”

หลุยซาหลับตาลงชั่วครู่ พยายามรวบรวมสติ เธอยิ้มให้เดวิด “ถ้าคุณอยากจะดื่ม ฉันดื่มเป็นเพื่อนแน่นอนค่ะ แต่ก่อนจะดื่ม เรามาคุยเรื่องโปรเจกต์กันก่อนดีไหมคะ”

เดวิดไม่สนใจข้อเสนอของเธอ หลังจากรินเหล้าจนเต็มแก้ว เขาก็นั่งลงแล้วยิ้ม “จะรีบไปไหนล่ะครับ คุณฟอร์บส์ ผมว่าปลามันจืดไปหน่อยนะ คุณน่าจะลองชิมดู”

ทุกคนที่นั่นฉลาดพอที่จะเข้าใจความนัยของเขา: หากอยากได้ข้อตกลงนี้ คาปูเล็ตกรุ๊ปต้องเสนอเงื่อนไขที่ดีกว่านี้

ทั้งที่สัญญาก็สรุปไปแล้ว แต่การเรียกร้องกะทันหันนี้ไม่ต่างอะไรกับการขู่กรรโชก

สีหน้าของจอร์จเคร่งขรึมลง

เขายอมลดกำไรลงได้ แต่ถ้าทำแบบนั้น คาปูเล็ตกรุ๊ปก็จะตกอยู่ในสถานะที่เสียเปรียบ

บริษัทของเขาจะรักษาจุดยืนของตัวเองได้อย่างไรหลังจากยอมอ่อนข้อให้แบบนี้

เขาส่งสายตาเป็นนัยให้หลุยซา แม้ว่าวันนี้จะเซ็นสัญญาไม่ได้ แต่ก็ต้องไม่ยอมอ่อนข้อเรื่องเงื่อนไขเด็ดขาด

หลุยซาสบตากับเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มให้เดวิดอย่างใจเย็น “ถ้าอย่างนั้น คุณฟอสเตอร์คิดว่าต้องเติม ‘เกลือ’ อีกสักเท่าไหร่ถึงจะพอดีคะ บางทีอาจจะเป็นเปอร์เซ็นต์ที่แน่นอน?”

เธอเล่นตามคำเปรียบเปรยของเดวิดเพื่อหยั่งเชิงเขา

คนเดียวที่โต๊ะที่ไม่เข้าใจบทสนทนาที่เป็นรหัสของพวกเขาก็คือวิเวียน

เธอขยับเข้าไปใกล้จอร์จแล้วกระซิบ “จอร์จคะ คุณฟอร์บส์นี่โง่หรือเปล่า เกลือจะไปวัดเป็นเปอร์เซ็นต์ได้ยังไงกัน”

จอร์จไม่ตอบ แต่หันไปมองหลุยซาด้วยสายตาขุ่นมัว

หลุยซาไม่สนใจเขา

เดวิดได้ยินคำถามของเธอก็ยิ้มกว้าง “อีกสักยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็น่าจะพอครับ”

หลุยซาพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ พอทำได้แน่นอนค่ะ”

ทันทีที่เธอพูดจบ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป

จอร์จจ้องเธอเขม็งอย่างดุดัน เขาแสดงจุดยืนของตัวเองชัดเจนแล้ว แล้วนี่เธอกำลังทำอะไรอยู่